Τα τελευταία χρόνια η Παγκόσμια Ημέρα της ΓΥΝΑΙΚΑΣ είτε περνάει απαρατήρητη είτε έχει αποπολιτικοποιηθεί. Οι περισσότεροι σήμερα δεν γνωρίζουν καν ότι οι ρίζες της ημέρας βρίσκονται στον αγώνα των Αμερικανίδων εργατριών στην υφαντουργία , που στις 8 του Μάρτη του 1857, σήκωσαν ανάστημα απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης τους!
Στα χρόνια που πέρασαν από τότε, οι γυναίκες πήραν μέρος σε πλήθος σκληρών αγώνων: αγώνων για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς φτώχεια, ανεργία, χωρίς εργοδοτική βία σε βάρος της εργαζόμενης γυναίκας. Αγώνων ενάντια στο σεξισμό και τη βία. Παρόλα αυτά , η γυναικεία καταπίεση δεν έχει ξεπεραστεί ακόμα, ούτε καν στην «πολιτισμένη δύση». Η οικονομική κρίση έχει φέρει στην επικαιρότητα προβλήματα, που υποτίθεται ότι είχαν αντιμετωπιστεί.
Οι γυναίκες στα χρόνια της κρίσης και των μνημονιακών-περιοριστικών πολιτικών, έχουν πληγεί δυσανάλογα.
Η εφαρμογή του ακραίου νεοφιλελευθερισμού έχει επιφέρει διάλυση των δημόσιων κοινωνικών δομών και οι γυναίκες της εργατικής τάξης βρίσκονται να καλύπτουν δωρεάν και “εθελοντικά” όλες τις ανάγκες της κοινωνικής στήριξης και πρόνοιας: παιδιά, ηλικιωμένους, ασθενείς κι ανήμπορους της κάθε οικογένειας, παρέχουν από ψυχολογική στήριξη, μέχρι κάθε είδους φροντίδα, που λογίζεται στην ιδιωτική σφαίρα, στον “αόρατο” χώρο του σπιτιού.
Στο εργασιακό πεδίο, επίσης, οι γυναίκες κατέχουν τις περισσότερες θέσεις επισφαλούς εργασίας, βρίσκονται άνεργες σε μεγαλύτερο βαθμό και, ακόμα και στο Δημόσιο τομέα, όπου η ισότητα είναι νομικά κατοχυρωμένη, οι γυναίκες δεν εξελίσσονται ιεραρχικά, με αποτέλεσμα οι αποδοχές τους να είναι κατώτερες των ανδρών συναδέλφων τους.
Η σεξιστική βία και οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, από λεκτικές, έως πιο άγριες, από εργοδότες και ιεραρχικά ανώτερους, φανερώνουν την υποτίμηση των γυναικών και το ρόλο που τους επιφυλάσσει το σύστημα στο οποίο ζούμε και δουλεύουμε, ώστε να κερδίζει διπλά από την εκμετάλλευση και την καταπίεση των γυναικών. Ιδιαίτερα στα χρόνια της λιτότητας, η σεξιστική βία αυξάνεται με τον εκβιασμό της ανεργίας, αφήνοντας τις γυναίκες εργαζόμενες πιο εκτεθειμένες στους όλο και πιο ανεξέλεγκτους κι ασύδοτους εργοδότες.
Συναδέλφισσες – οι , το μήνυμα του αγώνα των υφαντριών της Νέας Υόρκης, για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας φωτίζει και σήμερα την ανάγκη να δυναμώσει η πάλη των εργαζόμενων γυναικών και του ίδιου του λαϊκού κινήματος για την ανατροπή της αντιλαϊκής καταιγίδας που έχουν εξαπολύσει τα τελευταία χρόνια κυβερνήσεις – ΕΕ και σαρώνει με αμείωτη ένταση κατακτήσεις και δικαιώματα.
Φέτος στις 8 του Μάρτη, για άλλη μια φορά , καλούμε όλο τον κόσμο της εργασίας , του μόχθου , όλα τα λαϊκά στρώματα , το συνδικαλιστικό κίνημα και όλους τους πολίτες να ενώσουμε τις δυνάμεις στο πλάι των γυναικών , σε πολιτικές δράσεις σε όλο τον κόσμο για να τραβήξουμε την προσοχή στις συνθήκες εργασίας των γυναικών της εργατικής τάξης και στον αγώνα που χρειάζεται για να τις αλλάξουμε οριστικά και ισότιμα. Στα πλαίσια αυτά συμμετέχουμε και στην 3ωρη Πανελλαδική διευκολυντική Στάση Εργασίας την Παρασκευή, 6 Μαρτίου 2020, από τις 12:00 έως το τέλος του ωραρίου που έχει προκηρυχθεί από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας που τιμάται στις 8 Μαρτίου 2020.
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΜΠΟΥΡΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΡΑΛΗ ΓΙΟΥΛΗ
